Het oeuvre van de Deense filosoof S. Kierkegaard is als geen ander met het thema van de melancholie verbonden. Op vele plaatsen en in vele opzichten komt het onderwerp in de pseudonieme werken ter sprake, en ook van Kierkegaard zelf is bekend dat hij als melancholicus door het leven ging. Maar hoewel de melancholie nauw verwant is met de cruciale begrippen van Kierkegaards gedachtegoed zoals ironie, angst en vertwijfeling, heeft Kierkegaard er zelf nooit een afzonderlijke studie aan gewijd. In dit boek wordt een poging ondernomen om door het kluwen van de pseudonieme werken heen een beeld te schetsen van Kierkegaards benadering van het fenomeen melancholie en er de verschillende gestalten van te onderzoeken. Na een inleidend onderzoek naar de wijsgerige receptie van het begrip melancholie doorheen haar complexe, historische ontwikkeling wordt duidelijk dat vooral de moderne figuur van de melancholie als 'zwaarmoedigheid' in Kierkegaards oeuvre ter sprake komt. Ook een grondige analyse van Kierkegaards wijsgerige antropologie verduidelijkt zijn bijzondere aandacht voor de zwaarmoedigheid als een zich afsluiten van het subject voor de concrete werkelijkheid waarin het leeft en handelt. Hoewel dit boek Kierkegaard vanuit een specifieke invalshoek benadert, kan het eveneens als een inleiding tot diens filosofie worden gelezen.